Vortex Cały film Oglądaj Online na Fili cc

Pamiętasz, jak nauczyłeś się w szkole o „nieludzkości człowieka wobec człowieka”? Jeśli reżyser Gaspar Noé ma temat, to jest to „człowieczeństwo nieludzkości”. Psychodramy szokowe Noé konfrontują się z tematami takimi jak morderstwo, napaść na tle seksualnym i to, co się dzieje, gdy sala pełna tancerzy wychodzi z tykwy po LSD.

Jako filmowca ciągnie go do skrajności — do sensacji i zdeprawowania, plugastwa i zła. Jego misją jest utrzymanie tej ciemności w świetle, odwrócenie okrucieństwa na głowę, dopóki nie zobaczymy echa nas samych. Noé odrywa się od szeroko otwartych oczu filmowca wyzysku, ale posiada techniczną brawurę – i przebiegłą trzeźwość celu – co uczyniło go jego własnym gatunkiem. Nazwij to transgresją transcendencji.

Jednak jako obserwator Noé z dawnych czasów nie mogę zaprzeczyć, że jedyne dwa jego filmy, które uważam za całkowicie udane na ich własnych warunkach – które kiedykolwiek uznałem za równie potężne, co ambitne – to jego pierwsze dwa : obnażony, mizantropijny pamiętnik Dostojewskiego „I Stand Alone” (1998) i socjopatyczny kryminalny trip po głowie „Nieodwracalny” (2002).

Od tamtej pory, im bardziej Noé pchnął swoją estetykę życia jako piekła, tym bardziej się to stało pracochłonne i słabsze. Jak powiedziałem w mojej recenzji tanecznego musicalu „Fame”-by-way-of-de-Sade „Climax” (przepraszam, że cytuję siebie, ale nie mogę wymyślić innego sposobu, aby to ująć): Kiedyś zabrałeś publiczność do piekła, co robisz na bis?